در ارتباط کلامی، پاسخهای پسند نشده می توانند برای فراگیران غیربومی که دارای ارزشها و هنجارهای فرهنگی متفاوت با زبان مقصد هستند یک چالش باشند. این تحقیق بر آن است تا استفاده از تدابیر امتناع توسط دانشجویان ایرانی رشته زبان انگلیسی و میزان همانندی این الگوهای امتناع را با الگوهای زبان مقصد بررسی کند و دریابد تا چه میزان انتقال کاربردی می تواند رخ دهد. هدف دیگر تحقیق، ارزیابی رابطه میان سازماندهی جوابهای پسند نشده و ساختار نوبت گرفتن در ارتباط کلامی بوده است. در این راستا، 40 شرکت کننده که بطور تصادفی برای این مطالعه انتخاب شدند در مکالمه های شفاهی شرکت کردند، که بر اساس آنها تدابیر بکاررفته در ارائه جوابهای پسند نشده و پیچیدگی نوبت در صحبت استخراج شد. دیگر هدف مهم این تحقیق مقایسه دو روش ارزیابی زبان دوم بود. علاوه بر زبان آموزانی که در مکالمه های شفاهی شرکت کردند، 30 زبان آموز دیگر هم به پرسشنامه تکمیل گفتمان پاسخ دادند. همه داده ها پس از کد گذاری بر اساس مدل لوینسون (1983) تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که دو روش جمع آوری داده ها از نظر فراوانی، نوع تدابیر امتناع اتخاذ شده و ساختار نوبت، نمونه های متفاوتی را ارائه دادند. این تفاوت ها دال بر این نکته بود که پرسشنامه های تکمیل گفتمان فقط برای بررسی یک ویژگی خاص وارد شده در جوابهای پسند نشده عملی هستند. بطور کلی، یافته ها نشان داد که شمار قابل توجهی از یادگیرنده ها، با استفاده از عذر و نقش نماهای گفتمان که بیشترین فراوانی را در بین تدابیر بکار گرفته شده توسط شرکت کنندگان داشت، تحت تاثیر انتقال کاربردی مسوولیت جواب پسند نشده را به منبع دیگری واگذار کردند. در ارتباط با سازماندهی رجحانی نتایج نشان داد که اتفاق نظر، جنبه غالب در بین ایرانیان به عنوان فراگیران زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی است. همچنین، یافته ها نشان داد که پرسشنامه های تکمیل گفتمان نمی توانند پیچیدگی مکالمات طبیعی را که در آنها فراگیران اختیار کنترل مکالمه خود را دارند به تصویر بکشند.

این مطالعه به بررسی اثر متقابل هوش فرهنگی و هویت فرهنگی بر استفاده از عناوین خطابی انگلیسی پرداخته است. پنجاه و دو دانشجو با سطح زبانی متوسط، به دو گروه هویت و هوش فرهنگی بالا و پایین تقسیم شدند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا در مطالعة رابطة بین عوامل هوش فرهنگی و عناوین خطابی شرکت کنند و پرسشنامه های هویت فرهنگی، هوش فرهنگی و تست عناوین خطابی را پاسخ دهند. شیوة آماری مورد استفاده واریانس متغیری دو سویه و همبستگی پیرسون بودند. نتایج اثر متقابلی را بین هویت و هوش فرهنگی بر استفاده از عناوین خطابی انگلیسی نشان ندادند. افزون بر این، بین چهار عامل هوش فرهنگی و استفاده از عناوین خطابی نیز رابطة معناداری یافت نشد. یافته ها نشان می دهد که هویت فرهنگی در میان دانشجویان زبان انگلیسی در حال فراموشی است. همچنین، طرح موضوعاتی چون جهانی شدن و تفوق زبان انگلیسی در این مطالعه، نیاز به پژوهش های بیشتری را خاطر نشان می سازد.

این مطالعه به بررسی رابطه بین سیستم خودهای انگیزشی زبان دوم ([1,2] (the L2 Motivational Self System)، اضطراب زبان دوم و رفتار واکنشی می پردازد. 1309 دانش آموز ایرانی مشغول به تحصیل در دوره های راهنمایی و دبیرستان سراسر کشور با پر نمودن یک پرسشنامه با روایی و پایایی قابل قبول، در این مطالعه شرکت نمودند. بر اساس مستنداتی از مطالعات انگیزشی زبان دوم، روانشناسی انگیزشی و تحقیقات مربوط به اضطراب زبان دوم، مدلی جهت آزمودن با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (structural equation modeling) ارایه شد. داده های جمع آوری شده به نرم افزارهای تحلیل آماری وارد و مدل ارایه شده تایید شد: هفت مسیر از کل ده مسیر فرض شده معنی دار بودند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که خود- آرمان زبان دوم (the ideal L2 self) به طرز معنی داری در تجربه یادگیری زبان دوم (L2 learning experience) و تلاش آماج (motivated behavior) زبان آموزان، تاثیرگذار بوده و رابطه معنی دار و منفی با اضطراب زبان دوم (L2 anxiety) آنها دارد؛ تجربه یادگیری زبان دوم بیش از دیگر متغیرها تلاش آماج آنان را افزایش می دهد؛ و خود- باید زبان دوم (the ought-to L2 self) به طرز معنی داری منجر به افزایش اضطراب زبان دوم می شود. بر اساس نتایج به دست آمده چندین استنباط عملی به همراه پیشنهاداتی برای مطالعات آینده ارایه شده است.

در یک مطالعه آزمایشگاهی ویژگی های آوایی تکیه واژگانی در زبان انگلیسی تولید شده توسط گویشوران بومی زبان فارسی مورد بررسی قرار گرفت. شرکت کنندگان همگی دانشجویان سال آخر رشته زبان انگلیسی بودند. در این مطالعه، مقادیر متغیرهای فرکانس پایه، فرکانس سازه ها (همبسته کیفیت واکه) شدت انرژی و دیرش هجاهای تکیه بر و بدون تکیه به عنوان معتبرترین همبسته های آوایی تکیه واژگانی در زبان انگلیسی در پنج جفت واژه تکیه ای این زبان که عضوهای آنها تنها از نظر محل قرار گرفتن تکیه با یکدیگر تفاوت داشتند (مثل contract (noun) / contract (verb))) اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد شرکت کنندگان، نشانه های نوایی تکیه واژگانی (یعنی فرکانس پایه، شدت انرژی و دیرش هجا) را به گونه ای مشابه با گویشوران بومی زبان انگلیسی تولید کردند، ولی الگوی فرکانس سازه ها در تولید فارسی زبانان به طور قابل ملاحظه ای با گویشوران بومی انگلیسی متفاوت بود. کیفیت واکه های تولید شده توسط فارسی زبانان در اغلب موارد، چه در موضع تکیه بر و چه در موضع بدون تکیه، از تولیدهای هدف (بومی) فاصله داشت. مقایسه فضای واکه ای دو زبان نشان داد که در تمامی مواردی که بین کیفیت واکه های تولیدی فارسی زبانان از نظر الگوی فرکانس سازه ها با تولیدهای بومی تفاوت قابل توجه ای وجود داشت، واکه های مورد نظر یا در نظام واکه ای زبان فارسی وجود نداشتند و یا کیفیت آنها با معادل های فارسی اشان متفاوت بود. این واقعیت نشان می دهد تجربه زبانی فارسی زبانان با نظام واکه ای اشان بر توانایی آنها در تولید واکه های زبان های دیگر تاثیر می گذارد. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

پیشرفت های اخیر در زبانشناسی شناختی بر اهمیت و فراگیر بودن روش استعاره در زبان صحه گذاشته است. تاثیر این تحقیقات به طور قابل توجهی به پیشرفت در کار آموزی های آموزشی و تهیه مواد و مطالب درسی مفید بوده است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر آموزش 2 روش تمرکز بر شکل دستوری (شکل-محور) و تمرکز بر کل دستور (ساختار-محور) در یادگیری زبان استعاری توسط زبان آموزان سطح متوسطه صورت گرفت. ابتدا٬ 60 زبان آموز سطح متوسطه که از نظر مهارت زبانی و توانش استعاری همسان بودند به 3 گروه تقسیم شدند: 2 گروه آزمایشی و 1 گروه کنترل. یکی از گروه های آزمایشی با استفاده از 20 متن انگلیسی در معرض آموزش شکل- محور قرار گرفت. گروه آزمایشی دوم از طریق ساختار- محور اصطلاحات استعاری را فرا گرفتند. گروه کنترل در معرض آموزش معمول قرار گرفتند و در دو آزمونی که قبل و بعد از آموزش از 2 گروه آزمایش گرفته شد، شرکت کردند. تحلیل هم پراکنش به همراه یک تحلیل واریانس 3 طرفه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که گروهی که به صورت شکل-محور آموزش داده شدند عملکرد بهتری در پس آزمون داشتند. بنابراین٬ بین توانش استعاری و روش شکل-محور همبستگی مثبت وجود دارد. همچنین، این امکان وجود دارد که توانش استعاری زبان آموزان از طریق روش شکل-محور افزایش یابد.

گرچه مفاهیم مختلف دستوری و درستی آن ها در مقاله های تفسیری فراگیران زبان انگلیسی به شکل گسترده­, ای بررسی شده­,اند، اما متنیت که از طریق منبع های زبانی مرتبط با انسجام ادراک می­, شود، تا اندازه ای ناشناخته باقی مانده است. به پیروی از مدل هالیدی و حسن (1976)، این پژوهش بر آن است تا فراوانی و کاربرد این منبع ها را با تحلیل نمونه ی تصادفیِ مقاله هایی که توسط دانشجویان کارشناسی آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه صنعتی شاهرود نوشته شده ­, اند، مورد بررسی قرار دهد. تحلیل­, ها نشان می دهد که شرکت­,کنندگان از شکل های رایجِ انسجام واژگانی همچون تکرار و هم معنایی بیش از اندازه استفاده کرده ­, اند ولی از گروه های انسجام دستوری مانند حذف و ارجاع های مقایسه ای به ندرت بهره گرفته ­, اند. از این ­, رو، می­, توان نتیجه گرفت که متنیت در مقاله های مورد تحلیل آن چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. یافته ­, های این پژوهش کاربردهای روشنی را برای طراحان مواد درسی، معلم های زبان و زبان­,آموزانی که مشغول یادگیری نگارش زبان دوم هستند به همراه دارد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

گرچه مفاهیم مختلف دستوری و درستی آن ها در مقاله های تفسیری فراگیران زبان انگلیسی به شکل گسترده­ای بررسی شده­ اند، اما متنیت که از طریق منبع های زبانی مرتبط با انسجام ادراک می­شود، تا اندازه ای ناشناخته باقی مانده است. به پیروی از مدل هالیدی و حسن (1976)، این پژوهش بر آن است تا فراوانی و کاربرد این منبع ها را با تحلیل نمونۀ تصادفیِ مقاله هایی که توسط دانشجویان کارشناسی آموزش زبان انگلیسی در دانشگاه صنعتی شاهرود نوشته شده ­اند، مورد بررسی قرار دهد. تحلیل­ها نشان می دهد که شرکت­ کنندگان از شکل های رایجِ انسجام واژگانی همچون تکرار و هم معنایی بیش از اندازه استفاده کرده ­اند ولی از گروه های انسجام دستوری مانند حذف و ارجاع های مقایسه ای به ندرت بهره گرفته ­اند. از این ­رو، می­توان نتیجه گرفت که متنیت در مقاله های مورد تحلیل آن چنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. یافته ­های این پژوهش کاربردهای روشنی را برای طراحان مواد درسی، معلم های زبان و زبان­ آموزانی که مشغول یادگیری نگارش زبان دوم هستند به همراه دارد.

این مطالعه به بررسی تاثیر آموزش استراتژی خودتنظیم گر بر درستی و انسجام نوشتار در بین فراگیران ایرانی زبان انگلیسی می پردازد. بدین منظور، این تحقیق مدل تدریس اس آر اس را دنبال کرد که این مدل شامل یک تابلو انتقال لغات، مثال ها، و تنظیمگر تصویری بود. برای حصول به اهداف، 50 فراگیر ایرانی زبان انگلیسی که در سطح متوسط قرار داشتند در این مطالعه شرکت داده شدند. طرح تحقیق از نوع تجربی بود که در آن امتحان تعیین سطح، پیش و پس آزمون و نمونه گیری تصادفی به کار گرفته شد. تحلیل های آزمون های نوشتاری در گروههای کنترل و آزمایش، نشانگر تاثیر آموزش استراتژی خودتنظیم گر بر توانایی نوشتاری نمونه های مورد مطالعه بود. یافته ها حاکی از آن بود که مدرسان زبان به بعد فراشناختی نوشتار و به اهمیت آموزش استراتژیهای خودتنظیم گر به مثابه راهی برای دستیابی به استقلال نوشتاری، واقف شده و بدآن توجه نمودند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پژوهش حاضر، به بررسی جوانب گوناگون بازخورد برخط ارائه شده توسط معلم و گروه همتایان می پردازد. تاثیر انواع بازخورد بر توانایی نگارش فراگیران، نوع بازخورد زبان آموزان و دقت بازخورد زبان آموزان مورد بررسی قرار گرفتند. دانشجویان سه کلاس که در رشته های زبان و ادبیات انگلیسی و آموزش زبان انگلیسی تحصیل می کردند، در این مطالعه شرکت نمودند. به فراگیران یکی از کلاس ها، بازخورد برخط توسط معلم داده شد. در دو کلاس دیگر بازخورد توسط گروه همتایان ارائه شد که در یک کلاس به صورت سنتی و در کلاس دیگر به صورت برخط بود. با بررسی اطلاعات گردآوری شده معلوم شد که زبان آموزانی که بازخورد برخط (همتایان و یا معلم) دریافت کردند، در امتحان پایانی عملکرد بهتری در نگارش نسبت به گروهی که بازخورد سنتی دریافت کردند، داشتند. یافته های پژوهش همچنین نشان دادند که فراگیرانی که در گروه بازخورد برخط همتایان بودند، در مقایسه با گروه بازخورد سنتی، شمار بیشتری بازخورد مرتبط با محتوا ارائه دادند. علاوه بر این، زبان آموزانی که در گروه بازخورد برخط بودند در ارائه بازخورد درست، موفق تر از گروه بازخورد سنتی بودند. در نهایت، فراگیران ضعیف تر در گروه های برخط بیش از دانشجویان گروه سنتی در نگارش پیشرفت داشتند.